OGIBiz Website

Η στεφανιαία νόσος είναι μια χρόνια πάθηση που οδηγεί σε αθηροσκλήρυνση (δημιουργία αθηρωματικής πλάκας στο εσωτερικό τοίχωμα της αρτηρίας) και προοδευτική στένωση των αρτηριών που τροφοδοτούν με αίμα τον καρδιακό μυ. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την ελάττωση της ροής του αίματος προς την καρδιά. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η αθηρωματική πλάκα μπορεί να ραγεί αιφνίδια και να σχηματιστεί θρόμβος μέσα στην αρτηρία (οξύ στεφανιαίο σύνδρομο).

Οι παράγοντες κινδύνου που συμβάλλουν στην εμφάνιση της στεφανιαίας νόσου είναι: το κάπνισμα, ο σακχαρώδης διαβήτης, η αυξημένη αρτηριακή πίεση, η αυξημένη Ldl χοληστερόλη, η έλλειψη άσκησης και το θετικό οικογενειακό ιστορικό. Αυτοί οι παράγοντες κινδύνου, με εξαίρεση την κληρονομικότητα, μπορούν να τροποποιηθούν, ώστε να μειωθεί σημαντικά η πιθανότητα εξέλιξης της νόσου.

Η στεφανιαία νόσος εκδηλώνεται είτε ως χρόνια επιδεινούμενη νόσος (στηθάγχη ή δύσπνοια στην προσπάθεια, εύκολη κόπωση) ή οξεία κατάσταση (οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου ή οξεία καρδιακή ανεπάρκεια, αιφνίδιος θάνατος).

Οι συνηθέστερες διαγνωστικές μέθοδοι της χρόνιας στεφανιαίας νόσου είναι το test κόπωσης με κυλιόμενο τάπητα, το σπινθηρογράφημα μυοκαρδίου, το δυναμικό υπερηχοκαρδιογράφημα (stress echo) και η αξονική στεφανιογραφία

Η μέθοδος εκλογής για την διάγνωση της στεφανιαίας νόσου παραμένει η κλασσική στεφανιογραφία.

Η θεραπεία της στεφανιαίας νόσου μπορεί να είναι φαρμακευτική, επεμβατική (αγγειοπλαστική στεφανιαίων αγγείων) ή χειρουργική (αορτοστεφανιαία παράκαμψη - by pass).

1. Πόνος στο στήθος

2. Αίσθημα παλμών

3. Επίμονη δύσπνοια

4. Εύκολη Κόπωση

5. Ναυτία και απώλεια όρεξης

6. Ζάλη

7. Κυάνωση

8. Ναυτία και απώλεια όρεξης

9. Οιδήματα

10. Φυσήματα

Η κολπική μαρμαρυγή είναι η μία συχνή καρδιακή αρρυθμία.

Είναι σπάνια στους νέους αλλά, μετά την ηλικία των 65 ετών, το 5% του πληθυσμού παρουσιάζει την αρρυθμία αυτή.

Στην κολπική μαρμαρυγή η καρδιά χτυπάει συνήθως γρήγορα και ακανόνιστα. Η κολπική μαρμαρυγή μπορεί να προκαλέσει αίσθημα παλμών, χρόνια κόπωση, αίσθημα δύσπνοιας, θωρακικό πόνο, ζάλη, ακόμη και αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο.

Η πιθανότητα εμφάνισης αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου είναι πέντε φορές μεγαλύτερη σε ασθενείς με κολπική μαρμαρυγή, σε σύγκριση με τον υπόλοιπο πληθυσμό..

Η θεραπεία της κολπικής μαρμαρυγής περιλαμβάνει φάρμακα που βοηθούν στην αποκατάσταση του καρδιακού ρυθμού ή στη μείωση της συχνότητας της καρδιάς και αντιπηκτικά φάρμακα που κάνουν το αίμα πιο λεπτόρρευστο και βοηθούν στην πρόληψη του αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου με την αποφυγή δημιουργίας θρόμβων.

Ο τεχνητός καρδιακός βηματοδότης είναι μια ηλεκτρονική συσκευή που υποκαθιστά τον φλεβόκομβο (τον φυσικό βηματοδότη της καρδιάς), όταν εκείνος δυσλειτουργεί και δεν μπορεί να παράγει ηλεκτρικά ερεθίσματα, ικανά να προκαλέσουν την σύσπαση του καρδιακού μυός.

Ο βηματοδότης στέλνει στην καρδιά ηλεκτρικούς παλμούς και της επιτρέπει να έχει έναν κανονικό ρυθμό.

Το σύστημα του βηματοδότη αποτελείται από τη γεννήτρια, που παράγει τα ερεθίσματα και τα ηλεκτρόδια, που μεταβιβάζουν την ηλεκτρική διέγερση στην καρδιά, ενώ παράλληλα μεταφέρουν σήματα από την καρδιά στο βηματοδότη.

Με βάση τα σήματα αυτά, αν η συχνότητα των φυσικών παλμών της καρδιάς πέσει κάτω από το προκαθορισμένο όριο, η γεννήτρια παράγει ερεθίσματα για να την αναγκάσει να συσπαστεί, ενώ αν η συχνότητα της καρδιάς είναι μεγαλύτερη από το όριο αυτό, η γεννήτρια αναστέλλει την παραγωγή τους.

H συστηματική και εντατική προπόνηση επιφέρει σημαντική επιβάρυνση στο καρδιαγγειακό σύστημα και εγκυμονεί κινδύνους συμβαμάτων, ιδιαίτερα σε άτομα που επιδίδονται στον πρωταθλητισμό, με πιο επιρρεπείς τους αθλητές των ανταγωνιστικών κυρίως αθλημάτων όπως το ποδόσφαιρο, η καλαθοσφαίριση και η κολύμβηση.

Η ανίχνευση των καρδιακών νοσημάτων σε αθλητές απαιτεί την εφαρμογή συγκεκριμένου πρωτοκόλλου διαλογής, στο οποίο προεξάρχοντα ρόλο έχει το ιστορικό, η κλινική εξέταση και το καρδιογράφημα.

Ατομικό ιστορικό: Κάθε αθλητής θα πρέπει να ελέγχεται για συμπτώματα θωρακικού άλγους ή δυσφορίας κατά την άσκηση, συγκοπτικά ή προσυγκοπτικά επεισόδια, δύσπνοια ή εύκολη κόπωση μη συμβατή με το επίπεδο της σωματικής δραστηριότητας, συστολική υπέρταση ή προηγούμενο καρδιακό φύσημα.

Οικογενειακό ιστορικό: Πρέπει να γίνονται ερωτήσεις για το αν κάποιο μέλος της οικογένειας είχε εμφανίσει καρδιακό επεισόδιο ή αιφνίδιο θάνατο πριν την ηλικία των 50 ετών, καθώς και αν υπάρχει ιστορικό υπερτροφικής ή διατατικής μυοκαρδιοπάθειας, ARVC, συνδρόμου Marfan, κλινικά σημαντικών αρρυθμιών και συνδρόμου μακρού QT ή άλλου είδους καναλοπάθειας.

Κλινική εξέταση: Σε αυτήν συμπεριλαμβάνεται η ακρόαση της καρδιάς σε ύπτια και καθιστή θέση, η ψηλάφηση των σφύξεων των μηριαίων αρτηριών, η μέτρηση της αρτηριακής πίεσης και στα δύο άκρα σε καθιστή θέση και ο έλεγχος για οφθαλμολογικά ή μυοσκελετικά ευρήματα ενδεικτικά συνδρόμου Marfan (π.χ. μεγαλακρία).

Καρδιογράφημα: Θεωρούν απαραίτητη στον προαθλητικό έλεγχο τη διενέργεια ηλεκτροκαρδιογραφήματος και την προσεκτική ερμηνεία του, μαζί με τη λήψη ιστορικού και τη φυσική εξέταση.

Ο έλεγχος συμπληρώνεται με το υπερηχογράφημα καρδιάς (triplex), ενώ σε κάποιες περιπτώσεις ο καρδιολόγος μπορεί να προβεί σε πιο ειδικές εξετάσεις (test κόπωσης, μαγνητική τομογραφία καρδιάς, holter ρυθμού κ.α.)

Ο προαθλητικός έλεγχος είναι επιβεβλημένος, επειδή έτσι μπορεί να αποφευχθεί ένας αιφνίδιος θάνατος- σπάνιο βέβαια φαινόμενο- αλλά έχει και ιδιαίτερη προληπτική αξία, καθώς ενδέχεται να διαγνωστούν καταστάσεις που απαιτούν είτε τη διακοπή της έντονης αθλητικής δραστηριότητας ή τον αποκλεισμό κάποιων μορφών άσκησης.

Τα καρδιαγγειακά νοσήματα είναι η κύρια αιτία θανάτου για άνδρες και γυναίκες και είναι υπεύθυνα για τουλάχιστον το 25% των συνολικών θανάτων. Στη χώρα μας η στεφανιαία νόσος αποτελεί σταθερά την πρώτη αιτία θανάτου, με σταθερή διαφορά από την δεύτερη που είναι τα νεοπλάσματα.

Ένας νέος δείκτης που χρησιμοποιείται για την αξιολόγηση του λιπιδαιμικού προφίλ και του κινδύνου εμφάνισης στεφανιαίας νόσου είναι η μέτρηση της non -HDL χοληστερίνης (non- HDL – C) ο οποίος δίνει μια καλύτερη εκτίμηση του κινδύνου για καρδιακή νόσο. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα εάν έχουμε υψηλά τριγλυκερίδια.

Αν αφαιρέσουμε από την ολική χοληστερίνη την καλή χοληστερίνη ΗDL, τότε προκύπτει ένας αριθμός που εκφράζει την non – HDL χοληστερίνη.

Η non- HDL – C εμπεριέχει όλους τους κακούς τύπους χοληστερόλης, αντιπροσωπεύει όλα τα συστατικά της χοληστερόλης που μεταφέρονται από αθηρογόνες λιποπρωτείνες , όπως η LDL, η ΑpoB (VLDL, IDL) καθώς και της Lp(α). Είναι δηλαδή το αντίθετο της HDL χοληστερόλης και δίνει μια εκτίμηση κινδύνου για την ανάπτυξη αθηροσκλήρυνσης.

Συνιστάται η αξιολόγηση κινδύνου σύμφωνα με τις κατευθυντήριες οδηγίες της Ευρωπαίκής Καρδιολογικής Εταιρείας, ιδιαίτερα σε:

- Σε εξεταζόμενους με επίπεδα τριγλυκεριδίων πάνω από 200mg/dl

- Σε εξεταζομένους με πολύ χαμηλή LDL χοληστερόλη λόγω χρήσης στατινών.

- Ασθενείς που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη ή παχυσαρκία

- Παιδιά, εφήβους και νεαρούς ενήλικες, συμβάλλοντας στην πρόβλεψη μελλοντικού αθηροκληρωτικού κινδύνου.

Τα αυξημένα επίπεδα non – HDL – C σε όλα τα στάδια της ζωής σχετίζονται με την παρουσία ασβεστοποίησης των στεφανιαίων αγγείων στα μέσα της ενηλικίωσης όσο και τον πρωτογενή έλεγχο της δυσλιπιδαιμίας στην παιδική ηλικία. Επομένως η έγκαιρη εξέταση και διαχείρηση των αυξημένων επιπέδων non-HDL-C μπορεί να αντιπροσωπεύουν σημαντικό στόχο για την μείωση των καρδιακών παθήσεων στην ενηλικίωση.

Όσο υψηλότερη είναι η non- HDL – C , τόσο υψηλότερος είναι ο κίνδυνος καρδιακών παθήσεων.

Σε άτομα μετρίου καρδιαγγειακού κινδύνου η non-HDL-C πρέπει να είναι μικρότερη από 130 mg/dl . Για άτομα υψηλού καρδιαγγειακού κινδύνου θα πρέπει η non-HDL – C να είναι < 100 mg/dl, ενώ σε ασθενείς πολύ υψηλού καρδιαγγειακού κινδύνου θα πρέπει η non-HDL – C να είναι < 85 mg/dl

Υπέρταση (υψηλή αρτηριακή πίεση) είναι όταν η πίεση στα αιμοφόρα αγγεία σας είναι πολύ υψηλή (140/90 mmHg ή μεγαλύτερη). Είναι συχνό αλλά μπορεί να είναι σοβαρό εάν δεν αντιμετωπιστεί.

Τα άτομα με υψηλή αρτηριακή πίεση μπορεί να μην αισθάνονται συμπτώματα. Ο μόνος τρόπος να το μάθετε είναι να ελέγξετε την αρτηριακή σας πίεση.

Παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο υπέρτασης περιλαμβάνουν:

· μεγαλύτερη ηλικία

· κληρονομικότητα

· υπέρβαροι ή παχύσαρκοι

· οι μη σωματικά δραστήριοι

· δίαιτα με υψηλή περιεκτικότητα σε αλάτι

· η λήψη αρκετού αλκοόλ

Οι αλλαγές στον τρόπο ζωής, όπως η υγιεινή διατροφή, η διακοπή του καπνίσματος και το να είσαι πιο δραστήριος μπορεί να βοηθήσει στη μείωση της αρτηριακής πίεσης. Μερικοί άνθρωποι μπορεί να χρειαστεί ακόμα να παίρνουν φάρμακα.

Η αρτηριακή πίεση αποτελείται από δύο αριθμούς. Ο πρώτος (συστολικός) αριθμός αντιπροσωπεύει την πίεση στα αιμοφόρα αγγεία όταν η καρδιά συστέλλεται ή χτυπά. Ο δεύτερος (διαστολικός) αριθμός αντιπροσωπεύει την πίεση στα αγγεία όταν η καρδιά ηρεμεί μεταξύ των παλμών. Η υπέρταση διαγιγνώσκεται όταν μετρηθεί σε δύο διαφορετικές ημέρες και βρεθεί η συστολική αρτηριακή πίεση και τις δύο ημέρες είναι ≥140 mmHg ή/και η διαστολική αρτηριακή πίεσης ≥90 mmHg.

Παράγοντες κινδύνου

Οι τροποποιήσιμοι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν ανθυγιεινές δίαιτες (υπερβολική κατανάλωση αλατιού, δίαιτα υψηλή σε κορεσμένα λιπαρά και τρανς λιπαρά, χαμηλή πρόσληψη φρούτων και λαχανικών), σωματική αδράνεια, κατανάλωση καπνού και αλκοόλ και υπέρβαροι ή παχύσαρκοι. Οι μη τροποποιήσιμοι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν οικογενειακό ιστορικό υπέρτασης, ηλικία άνω των 65 ετών και συνυπάρχουσες ασθένειες όπως ο διαβήτης ή η νεφρική νόσος.

Συμπτώματα

Οι περισσότεροι άνθρωποι με υπέρταση δεν αισθάνονται κανένα σύμπτωμα. Η πολύ υψηλή αρτηριακή πίεση μπορεί να προκαλέσει πονοκεφάλους, πόνο στο στήθος, δύσπνοια και άλλα συμπτώματα.

Ο έλεγχος της αρτηριακής πίεσης είναι ο καλύτερος τρόπος για να μάθετε εάν έχετε υψηλή αρτηριακή πίεση. Εάν η υπέρταση δεν αντιμετωπιστεί, μπορεί να προκαλέσει άλλες παθήσεις όπως νεφρική νόσο, καρδιακή νόσο και εγκεφαλικό.

Τα άτομα με πολύ υψηλή αρτηριακή πίεση ( συνήθως 180/120 ή υψηλότερη) μπορεί να εμφανίσουν συμπτώματα όπως:

· έντονους πονοκεφάλους

· πόνος στο στήθος

· ζάλη

· δυσκολία αναπνοής

· ναυτία

· εμετός

· θολή όραση ή άλλες αλλαγές στην όραση

· ανησυχία

· σύγχυση

· εμβοές στα αυτιά

· ρινορραγίες

· μη φυσιολογικός καρδιακός ρυθμός

Θεραπεία

Οι αλλαγές στον τρόπο ζωής μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση της υψηλής αρτηριακής πίεσης. Αυτά περιλαμβάνουν:υγιεινή διατροφή με χαμηλή περιεκτικότητα σε αλάτι

· απώλεια βάρους

· αύξηση της σωματικής δραστηριότητας.

· διακοπή του καπνίσματος.

Εάν έχουμε υψηλή αρτηριακή πίεση, συνιστάται η λήψη φαρμάκου. Ο προτεινόμενος στόχος αρτηριακής πίεσης μπορεί να εξαρτάται από τις άλλες συνυπάρχουσες παθήσεις.

Ο στόχος της αρτηριακής πίεσης είναι μικρότερος από 130/80 εάν συνυπάρχει:

· καρδιαγγειακή νόσο (καρδιοπάθεια ή εγκεφαλικό)

· διαβήτης (υψηλό σάκχαρο στο αίμα)

· χρόνια νεφρική νόσος

· υψηλό κίνδυνο για καρδιαγγειακά νοσήματα.

Για τους περισσότερους ανθρώπους, ο στόχος είναι να έχουν αρτηριακή πίεση μικρότερη από 140/90.

Πρόληψη

Οι αλλαγές στον τρόπο ζωής μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση της υψηλής αρτηριακής πίεσης και μπορούν να βοηθήσουν οποιονδήποτε με υπέρταση. Πολλοί που κάνουν αυτές τις αλλαγές θα πρέπει ακόμα να πάρουν φάρμακα.

Αυτές οι αλλαγές στον τρόπο ζωής μπορούν να βοηθήσουν στην πρόληψη και μείωση της υψηλής αρτηριακής πίεσης.

· Τρώμε περισσότερα φρούτα και λαχανικά

· Ασκούμαστε περισσότερο όπως περπάτημα, τρέξιμο, κολύμπι, χορό

o 150 λεπτά την εβδομάδα μέτριας έντασης αερόβια δραστηριότητα ή 75 λεπτά την εβδομάδα έντονης αερόβιας δραστηριότητας.

· Μειώνουμε το σωματκό βάρος εάν είμαστε υπέρβαροι ή παχύσαρκοι.

· Λαμβάνουμε φάρμακα όπως μας συνταγογραγεί ο ιατρός μας.

· Μειώνουμε πολύ αλμυρό φαγητό (προσπαθήστε να μείνετε κάτω από 2 γραμμάρια την ημέρα)

· Αποφεύγουμε τροφές με υψηλή περιεκτικότητα σε κορεσμένα ή τρανς λιπαρά

· Διακόπτουμε το κάπνισμα

· Δεν χρησιμοποιούμε πολύ αλκοόλ (1 ποτό ημερησίως το πολύ για τις γυναίκες, 2 για τους άνδρες)

Η μείωση της υπέρτασης προλαμβάνει καρδιακή προσβολή, εγκεφαλικό και νεφρική βλάβη, καθώς και άλλα προβλήματα υγείας.

Επιπλοκές της μη ελεγχόμενης υπέρτασης

Μεταξύ άλλων επιπλοκών, η υπέρταση μπορεί να προκαλέσει σοβαρή βλάβη στην καρδιά. Η υπερβολική πίεση μπορεί να σκληρύνει τις αρτηρίες, μειώνοντας τη ροή του αίματος και του οξυγόνου στην καρδιά. Αυτή η αυξημένη πίεση και η μειωμένη ροή αίματος μπορεί να προκαλέσει:

· πόνος στο στήθος, που ονομάζεται επίσης στηθάγχη.

· καρδιακή προσβολή, η οποία συμβαίνει όταν η παροχή αίματος στην καρδιά εμποδίζεται και τα κύτταρα των καρδιακών μυών πεθαίνουν από έλλειψη οξυγόνου. Όσο περισσότερο εμποδίζεται η ροή του αίματος, τόσο μεγαλύτερη είναι η βλάβη στην καρδιά.

· καρδιακή ανεπάρκεια, η οποία εμφανίζεται όταν η καρδιά δεν μπορεί να αντλήσει αρκετό αίμα και οξυγόνο σε άλλα ζωτικά όργανα του σώματος. και

· ακανόνιστος καρδιακός παλμός που μπορεί να οδηγήσει σε αιφνίδιο θάνατο.

Η υπέρταση μπορεί επίσης να σκάσει ή να μπλοκάρει τις αρτηρίες που παρέχουν αίμα και οξυγόνο στον εγκέφαλο, προκαλώντας εγκεφαλικό επεισόδιο.

Επιπλέον, η υπέρταση μπορεί να προκαλέσει νεφρική βλάβη, οδηγώντας σε νεφρική ανεπάρκεια.

Πόνος στο στήθος που σχετίζεται με την καρδιά

Ο πόνος στο στήθος συνδέεται συχνά με καρδιακές παθήσεις.

Πολλοί άνθρωποι με καρδιακές παθήσεις λένε ότι έχουν μία ήπια ενόχληση που δεν θα την αποκαλούσαν πραγματικό πόνο.

Η ενόχληση στο στήθος λόγω καρδιακής προσβολής ή άλλου καρδιακού προβλήματος μπορεί να μοιάζει με:

1) Πίεση, πληρότητα, κάψιμο ή σφίξιμο στο στήθος.

2) Οξύς πόνος που εξαπλώνεται στην πλάτη, τον αυχένα, τη γνάθο, τους ώμους και το ένα ή και τα δύο χέρια.

3) Πόνος που διαρκεί περισσότερο από λίγα λεπτά, επιδεινώνεται με τη δραστηριότητα, υποχωρεί και επανέρχεται ή ποικίλλει σε ένταση.

4) Δυσκολία στην αναπνοή.

5) Κρύος ιδρώτας.

6) Ζαλή ή αδυναμία.

7) Έντονοι παλμοί της καρδιάς.

8) Ναυτία ή εμετός.

Άλλοι τύποι πόνου στο στήθος

Συνήθως ο πόνος στο στήθος είναι λιγότερο πιθανόν να οφείλεται σε καρδιακό πρόβλημα εάν συμβαίνει :

1) Με αίσθηση φαγητού που ξαναμπαίνει στο στόμα.

2) Δυσκολία στην κατάποση.

3) Πόνος που βελτιώνεται ή χειροτερεύει όταν αλλάζουμε θέση σώματος.

4) Πόνος που επιδεινώνεται όταν αναπνέουμε βαθιά ή βήχουμε.

5) Επιδείνωση του πόνου όταν πιέσουμε το στήθος στο σημείο πόνου.

6) Πόνος που συνεχίζεται για πολλές ώρες.

Αιτίες που σχετίζονται με την καρδιά και το κυκλοφορικό σύστημα:

Στηθάγχη. Αυτός είναι πόνος στο στήθος που προκαλείται από κακή ροή αίματος στα στεφανιαία αγγεία που αιματώνουν τα τοιχώματα της καρδιάς. Αυτό συχνά προκαλείται από τη συσσώρευση παχιών πλακών στα εσωτερικά τοιχώματα των αρτηριών της καρδιάς, οι πλάκες στενεύουν τις αρτηρίες, και περιορίζεται η παροχή αίματος στην καρδιά, ιδιαίτερα κατά την διάρκεια της φυσικής δραστηριότητας.

Έμφραγμα. Η καρδιακή προσβολή προκύπτει από μπλοκαρισμένη ροή αίματος στον καρδιακό μυ, συχνά από θρόμβο αίματος.

Προεξάρχει η στηθάγχη.

Αορτικός διαχωρισμός. Είναι μια απειλητική για τη ζωή κατάσταση.

Αφορά την μεγαλύτερη αρτηρία του οργανισμού μας την αορτή που τροφοδοτεί με αρτηριακό αίμα όλα τα όργανα του σώματος.

Εάν τα εσωτερικά στρώματα αυτού του αιμοφόρου αγγείου χωριστούν, το αίμα πιέζεται μεταξύ των στοιβάδων και μπορεί να προκαλέσει ρήξη της αορτής.

Περικαρδίτιδα. Πρόκειται για φλεγμονή της μεμβράνης που περιβάλλει την καρδιά και λέγεται περικάρδιο. Αυτή η κατάσταση προκαλεί συνήθως οξύ πόνο που επιδεινώνεται με την εισπνοή και με την κατάκλιση.

Πνευμονική εμβολή. Πρόκειται για απόφραξη κλάδου πνευμονικής αρτηρίας που προκαλεί πλευριτικού τύπου πόνο με ταχύπνοια, υπεραερισμό, υποξαιμία.

Εκτακτοσυστολική αρρυθμία. Προκαλεί αίσθημα παλμών

(φτερούγισμα ) στο στήθος και δυσφορία.

Αιτίες που σχετίζονται με το αναπνευστικό σύστημα :

Πλευρίτις. Εκδηλώνεται με διαξιφιστικό άλγος που επιδεινώνεται με την αναπνοή και παρατηρείται συχνά βήχας.

Αυτόματος πνευμοθώραξ.

Παρουσιάζει δύσπνοια με αιφνίδια έναρξη. Είναι ετερόπλευρος και σχετίζεται με αναπνευστικές κινήσεις.

Αιτίες που σχετίζονται με το γαστρεντερικό σύστημα:

Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση ή σπασμός οισοφάγου:

Προκαλεί καυστικό άλγος με επιδείνωση σε ύπτια θέση αλλά και στη προσπάθεια.

Άλλες αιτίες που προκαλούν προκάρδιο άλγος:

Έρπης ζωστήρας. Εξάνθημα. Εντοπισμένη παραισθησία προ της εμφάνισης του εξανθήματος.

Πλευροχονδρίτις: Εμφανίζεται σε ηλικιωμένα άτομα. Αναπαράγεται με την ψηλάφηση και επιδείνωση με τις κινήσεις.

Υπεραερισμός: Παρατηρείται σε νεαρά άτομα με δύσπνοια, ζάλη και δύσπνοια.

Κατάθλιψη: Εμφανίζεται αίσθημα θωρακικού βάρους μεγάλης διάρκειας που δεν σχετίζεται με την προσπάθεια.

Κρίσεις πανικού: Εκτός από πόνο στο στήθος τα συμπτώματα της κρίσης πανικού περιλαμβάνουν αύξηση των παλμών της καρδιάς, γρήγορη αναπνοή, πολλή εφίδρωση, δύσπνοια, ναυτία ζάλη και φόβο.

Τα συχνότερα καρδιακά προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν με διαγνωστικές εξετάσεις και κατάλληλη παρακολούθηση είναι τα εξής:

ΤΑΧΥΚΑΡΔΙΑ

Επιτάχυνση της καρδιακής συχνότητας ( περισσότερες από 100 σφύξεις το λεπτό).

ΒΡΑΔΥΚΑΡΔΙΑ

Επιβράδυνση του καρδιακού ρυθμού (λιγότερες από 50 σφύξεις το λεπτό), που παραβλάπτει την αποδοτικότητα του καρδιακού μυός αναφορικά με την προώθηση του αίματος.

ΑΡΡΥΘΜΙΑ

Είναι ένας γενικός όρος που περιγράφει τις διαταραχές του καρδιακού ρυθμού που παρακωλύουν την καλή λειτουργία της καρδιάς ως αντλίας.

ΕΚΤΑΚΤΕΣ ΣΥΣΤΟΛΕΣ

Είναι οι επιπρόσθετες καρδιακές συστολές που δεν οφείλονται σε εκπομπή ερεθίσματος από το φυσιολογικό βηματοδότη της καρδιάς, τον φλεβόκομβο, αλλά από έκτοπα κέντρα (μυοκαρδιακά κύτταρα) και παρεμβάλλονται ανάμεσα στις φυσιολογικές συστολές της καρδιάς.

ΜΑΡΜΑΡΥΓΗ

Διαταραχή του καρδιακού ρυθμού που χαρακτηρίζεται από άρρυθμη και άναρχη συστολή του καρδιακού μυός στο επίπεδο των κόλπων, στην κολπική μαρμαρυγή ή των κοιλιών στην κοιλιακή μαρμαρυγή.

ΚΑΡΔΙΑΚΟ ΦΥΣΗΜΑ

Ήχος που ακούγεται κατά την ακρόαση της καρδιάς και μοιάζει με εκείνον που παράγει ένας φυσητήρας.

Τα φυσήματα διακρίνονται σε οργανικά, δηλαδή αυτά που προκαλούνται από κάποια ανατομική ανωμαλία της καρδιάς, και σε λειτουργικά, αυτά εμφανίζονται σε άτομα χωρίς καμία καρδιακή πάθηση.

ΑΡΤΗΡΙΑΚΗ ΥΠΕΡΤΑΣΗ

Παθολογική αύξηση της αρτηριακής πίεσης πάνω από τα 140 mmHg ( χιλιοστά στήλης υδραργύρου) προκειμένου για τη συστολική πίεση ή και πάνω από τα 90 mmHg προκειμένου για τη διαστολική πίεση.

ΟΡΘΟΣΤΑΤΙΚΗ ΥΠΟΤΑΣΗ

Πτώση της αρτηριακής πίεσης κατά τη μετάβαση από την κατακεκλημμένη στην όρθια θέση. Προκαλεί ζάλη και αδυναμία παραμονής στην όρθια θέση.

ΚΑΡΔΙΑΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ

Ελάττωση της δύναμης της συστολής του καρδιακού μυός, που οδηγεί σε ελάττωση της παροχής του οξυγονωμένου αίματος προς τα διάφορα όργανα και της επιστροφής του φλεβικού αίματος προς την καρδιά.